زینت و زینت ظاهری در آیه 31 سوره نور از منظر مفسران فریقین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 طلبه سطح چهار رشته تفسیر تطبیقی موسسه آموزش عالی فاطمه الزهرا(سلام الله علیها) خوارسگان

2 استادیار گروه علوم حدیث جامعه المصطفی العالمیه قم

چکیده

خودآرایی و میل به‌زینت از امیال‌فطری در ذات‌انسان است و تجلی آن در دوران‌جوانی است شارع مقدس از آن‌جا که در امر زینت، مصالحی برای انسان به‌ویژه زن نهفته است آن‌را مستحب دانسته و دستورهایی ایجابی و سلبی در این زمینه صادر کرده و در بعد سلبی حکم استحباب زینت را به حرمت تغییر می‌دهد و آشکار کردن زینت را جایز نمی‌داند. آیه 31 سوره نور ازآیاتی است که تفسیر درست از آن، شناخت صحیح از مقدار‌پوشش زن ارائه می‌دهد. این آیه، ابتدا با عبارت «لایبدین زینتهن»، زنان را از آشکار کردن زینت خود نهی کرده اما در ادامه با عبارت«ما ظهر منها»، زینتی که ظاهر است را استثنا کرده در این میان مفسران فریقین هم در بیان معنای زینت و هم در بیان معنای زینت ظاهری نظرات مختلفی را ارائه نموده‌اند. نوشتار حاضر بر آن است تا با روش تحلیلی، توصیفی و تطبیقی به بررسی تفاسیر فریقین و روایات و بررسی مفترقات آنان پرداخته و معنای صحیح زینت و زینت ظاهری را از منظر این مفسران نمایان سازد. و در این راستا نشان داده خواهد شد که زینت ظاهری زن که در آیه 31 سوره نور استثناء شده است هم زینت جسمی زن، نظیر صورت و کفین و بر اساس برخی روایات پاهای اوست، و هم زینت‌های مکتسبه او، نظیر سرمه والنگو وانگشتر و... می‌باشد که همگی از حکم وجوب‌پوشش استثناء شده است. و زینت‌های دیگر که باطنی می باشند اعم از زینت‌بدنی زن و زینت‌مکتسبه او که آشکار نمی باشد باید از دید نامحرم محفوظ بماند.

کلیدواژه‌ها


دوره 2، شماره 3
مرداد 1401
صفحه 81-109
  • تاریخ دریافت: 11 بهمن 1399
  • تاریخ بازنگری: 10 فروردین 1400
  • تاریخ پذیرش: 12 مرداد 1401
  • تاریخ اولین انتشار: 12 مرداد 1401